Άνθισε η γη και πάλι,μέλισσες, πεταλούδες, αρώματα να πηγαινοέρχονται.Μαργαρίτες κίτρινες άσπρες [μ αγαπά- δεν μ αγαπά ,θυμάσαι?} Το γιασεμί με της λιποθυμιάς το άρωμα!! Τόσα χρώματα από ροδοπέταλα,με μοσχοβολιά ξεχωριστή.Τα κατοντάφυλα της μαμάς στο χωριό μου δεν ήταν σαν τα άλλα. Ήταν της δικιάς μάνας, της δικιάς μου γης. Η μαμά έφυγε μαζί και η κατοντάφυλη.Ας είναι. Μα τούτες οι μοσχοβολιές αυτή την άνοιξη δεν γεμίζουν την ψυχή .Έσκυψα να μυρίσω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και ακούω ένα σύρσιμο. Η γυναίκα τραβούσε με αγωνία να βγάλει κάτι από τον κάδο των απορριμάτων.Ξέχασα πως μυρίζει το τριαντάφυλλο. Έφυγα ντροπιασμένη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου